Commentary | Մեկնաբանութիւն

by

Genocide resisters, long overlooked by history, step into the spotlight

Genocide resisters, long overlooked by history, step into the spotlight

The anniversary of the Armenian Genocide is marked every year on April 24. That was the date in 1915 when hundreds of Armenian community leaders were arrested by the government of the Ottoman Empire in the capital Constantinople, now known as Istanbul.

At the time, Armenians lived throughout what is modern-day Turkey. Modern scholars estimate up to 1.5 million Armenians were killed by the Turkish government, and around 800,000 to 1.2 million were deported during World War I. Most ended up in the Middle East, the Caucasus, Russia, Europe and the Americas. During that period, Greek, Assyrian and Yezidi communities were also massacred and forced to flee into exile.

read the rest

by

Suddenly a borderland: The new borderization between Armenia and Azerbaijan

Suddenly a borderland: The new borderization between Armenia and Azerbaijan

Gerard Toal, Nareg Seferian

The word “borderization” is a relatively new one, but in its short life it has acquired multiple meanings. At root, it refers to the establishment of physical infrastructure to demarcate a borderline and prevent the free movement of people. The erection of border fencing, the deployment of barbed wire, or simply the posting of a border sign are examples of borderization.

read the rest

by

Երեւանում Գանդիի Արձանը՝ Ողջունելի Փաստ | A Statue of Mahatma Gandhi is Welcome in Yerevan

Երեւանում Գանդիի Արձանը՝ Ողջունելի Փաստ

Պատրիկ Ազատյանը Երեւանում տեղադրուելիք Մահաթմա Գանդիի արձանի գաղափարին դէմ իր յօդուածում բովանդակալից փաստարկներ է առաջ բերում: Գանդիի քաղաքական ժառանգութիւնն իսկապէս վիճայարոյց է: Ինչպէս Ազատյանն է նշում, Գանդիի առաջնորդած Հնդկական Ազգային Համագումարը 1920-ականների սկզբին Խալիֆայութեան Շարժմանն էր աջակցում՝ որպէս երկրի հսկայ մահմեդական բնակչութեան հետ համագործակցելու հարթակ: Այն օսմանեան փլուզուող կայսրութեան սուլթանի հանդէպ գաղութատիրական ուժերի կողմից տեղադրուած սահմանափակումներին ընդդէմ շարժում էր. սուլթանը խալիֆն էր՝ այսինքն, սուննի մահմեդականութեան առաջնորդը: (Երբ Մուսթաֆա Քէմալը անցաւ իշխանութեան եւ աշխարհիկ հանրապետութիւն հիմնեց Թուրքիայում, նա խալիֆայութեանը ամբողջովին վերջ դրեց, այնպէս որ այդ շարժումը մարուեց:) Հայ ազգայնականների համար Գանդիի կապը Խալիֆայութեան Շարժման հետ բացասական կէտ կարող է հանդիսանալ:

կարդալ մնացածը

A Statue of Mahatma Gandhi is Welcome in Yerevan

Patrick Azadian puts forward some meaningful arguments in his article against the plan for a statue of Mahatma Gandhi in Yerevan. Gandhi’s political legacy is indeed controversial. As Azadian outlined, the Indian National Congress led by Gandhi supported the Khilafat Movement in the early 1920s as a platform for co-operating with the large Muslim population in the country. They were protesting the limitations placed by the colonial powers on the Ottoman Sultan – who served as Caliph, or head of Sunni Islam – as the empire was collapsing. (Once Mustafa Kemal came to power and established a secular republic in Turkey, he abolished the caliphate outright, so that movement subsided.) For Armenian nationalists, Gandhi’s association with the Khilafat Movement could be a sore point.

read the rest

by

Անհնար է Սփյուռքի միասնական մարմին ստեղծել | A Unified Diasporan Representation is Unrealistic

Անհնար է Սփյուռքի միասնական մարմին ստեղծել

Վերջերս ՀՀ Սփյուռքի գործերի գլխավոր հանձնակատար Զարեհ Սինանյանը Սիվիլնեթի հետ հարցազրույցում շոշափեց «ամբողջ սփյուռքի միասնական մարմին ունենալու» գաղափարը: Նման միտք անցյալում էլ է հնչել, օրինակ 2010-ին` լոսնաջելեսահայ հայտնի սյունակագիր Հարութ Սասունյանի եւ նախկինում ավելի աշխույժ գիտական խմբակ Policy Forum Armenia-ի կողմից:

Այդ գաղափարն ինչքան էլ արտացոլի ազգային միասնականության զգացմունքը, իրականում բնավ իրատեսական չէ, մի քանի պատճառով:

կարդալ մնացածը

A Unified Diasporan Representation is Unrealistic

In a recent interview with CivilNet, the Republic of Armenia’s High Commissioner for Diasporan Affairs Zareh Sinanyan touched upon the notion of “having a body unifying the entire diaspora”. This idea has come up in the past, such as in a column by the well-known Los Angeles-based writer Harout Sassounian and in a report by Policy Forum Armenia, a formerly more active research group, both back in 2010.

As much as that idea reflects a feeling of national unity, it is not feasible in reality, for a few reasons.

read the rest

by

The US Congress’ recognition of the Armenian Genocide goes beyond trying to vex Turkey

92The US Congress’ recognition of the Armenian Genocide goes beyond trying to vex Turkey

Amidst all the ruckus over impeachment, Ukraine and whistleblowers at Congress, the House of Representatives took a landmark decision on Tuesday 29 October, to formally recognise the Armenian Genocide.

Various incarnations of the resolution, which passed overwhelmingly by 405-11, have appeared and been shelved on a number of occasions over the past few decades. Pushed forward by Armenian-American advocacy groups with the support of key representatives and senators, it was always countered by lobbying led by the Turkish government, often with the backing of the State Department or the defence establishment.

Although a majority of scholars have long agreed that the experience of the Armenians and other non-Muslims in the Ottoman Empire during the First World War amounts to genocide, the government of Turkey denies that designation, instead describing the massacres and deportations as general wartime catastrophes during which Muslim populations suffered and died as well.

read the rest

by

Armenia’s victory for the people faces at least 3 challenges

Armenia’s victory for the people faces at least 3 challenges

What transpired in Armenia over the past month was astonishing, sometimes bewildering, often inspiring, and in all events historical. The people in Armenia and the Armenians in diaspora communities throughout the world were on tenterhooks as they followed the fast pace of developments in the country. They have a right to feel pride in a political movement that galvanised Armenian society in an unprecedented manner, lending a voice and a sense of empowerment to many who had long felt marginalised and alienated. They can breathe a sigh of relief as the leadership of the popular opposition movement takes office.

But the real work begins now. Aside from a number of general principles of policy such as clamping down on corruption and boosting the rule of law, opposition leader and now prime minister Nikol Pashinyan has declared a few specific points on his agenda: reforms of the electoral code and the law on political parties, followed by extraordinary elections within a reasonable timeframe. A new parliament for a new Armenia must be as legitimate as possible, based on free and fair elections, truly reflecting the popular will.

read the rest

by

Some Questions About This Revolution | Մի Քանի Հարցում Այս Յեղափոխութեան Վերաբերեալ

I am sure we are all very excited and proud about the events in Armenia over the past few weeks, and with good reason. But I’m afraid I have been a sceptic from the start, and some questions are still buzzing about in my mind.

This brief piece of writing is not meant to rain on anyone’s parade or to make people upset – these are genuine enquiries from a concerned citizen. Some key hills have been surmounted, but the road still has a way to go. It could get bumpy.

read the rest

Վստահ եմ բոլորս շատ ոգեւորուած ենք ու հպարտ վերջին շաբաթներում Հայաստանում տեղի ունեցած դէպքերով, եւ իրաւունք էլ ունենք: Բայց ես սկզբից ի վեր վերապահումներ եմ ունեցել եւ մի քանի հարցում դեռեւս մտքիս մէջ բզզում են:

Այս կարճ գրառումը ինչ-որ ստուեր գցելու կամ մէկին նեղացնելու համար չէ: Սրանք մտահոգ քաղաքացու անկեղծ հարցադրումներ են: Որոշ առանցքային սարեր յաղթահարուել են, սակայն ճանապարհը դեռ շարունակւում է: Գուցէ անհարթ լինի:

կարդալ մնացածը

by

Էրեբունիի իրադրության շուրջ երեք հարցում եւ երկու դիտարկում | Three Questions and Two Observations on the Stand-off in Yerevan

70_postcaptureԷրեբունիի իրադրության շուրջ երեք հարցում եւ երկու դիտարկում

Խաղի վերջը ի՞նչ է նախատեսված:

Մտնել մի իրավիճակի մեջ առանց իմանալու դրանից դուրս գալու ձեւը հուսալքության նշան է: Ինքն իրեն «Սասնա Ծռեր» կոչող խումբը երեւի թե որոշակի սցենար գծել էր: Դա, սակայն, շատ հստակ չի երեւում: Պահանջները հստակ են: Բայց նաեւ շատ ծայրահեղ են: «Սասնա Ծռեր»-ի անդամները անկեղծորեն սպասո՞ւմ են, որ իրենց պահանջները լիակատար ձեւով ամբողջացվեն: Եթե ոչ, ապա ի՞նչ պատկերացում ունեն այս իրադրության վերջավորության մասին: Այդ վերջավորությամբ երկրին, Հայաստանի ժողովրդին նպաստավոր հետեւանք պատկերացնո՞ւմ են:

կարդալ մնացածը

71_postcaptureThree Questions and Two Observations on the Stand-off in Yerevan

What is the plan for an endgame?

Getting into a situation without knowing how to get out is a desperate act. The group calling itself Sasna Tsrer must have had some idea as to how this whole scenario would play out. It does not seem too clear, however. The demands are quite clear. But they are also very extreme. Do the members of Sasna Tsrerhonestly expect their demands to be fully met? If not, then how do they imagine this stand-off ending? Do they imagine that ending to be of some benefit to the country, to the people of Armenia?

read the rest

by

Երկու լավ բան հայկական տեսանկյունից՝ վերջին իրադարձություններից ելնելով | Two Good Things (for Armenians) to Come Out of the Recent Clashes

66_postcaptureԵրկու լավ բան հայկական տեսանկյունից՝ վերջին իրադարձություններից ելնելով

Հայկական ու ադրբեջանական լրատվամիջոցները, ինչպես նաեւ շատ միջազգային ԶԼՄ-ներ, վերջին շաբաթում բավական տեղ տրամադրեցին Արցախում եւ դրա շուրջ տեղի ունեցող բախումները լուսաբանելու համար: Ինչպես կարելի է կռահել, հայկական ու ադրբեջանական կայքերը բոլոր ուղղություններով ծայրահեղ ազգայնական հռետորաբանությամբ լի էին: Յուրաքանչյուր կողմ մյուսին մեղադրեց կռիվն սկսելու ու շարունակելու մեջ, նաեւ որեւէ զինադադար խախտելու մեջ: Յուրաքանչյուր կողմ շարունակում է խոսել պատմական իրավունքներից, ավանդական հողերից՝ հիշատակելով 80-ականների եւ 90-ականների ահռելի դրվագները, մասնավորապես անմեղ քաղաքացիական զոհերը:

կարդալ մնացածը

67_postcaptureTwo Good Things (for Armenians) to Come Out of the Recent Clashes

The Armenian and Azerbaijani media – as well as many international media outlets – devoted much space over the past week to cover the notched-up hostilities in and around Nagorno-Karabakh.

As one might have expected, Armenian and Azerbaijani websites poured out strong nationalistic rhetoric in all directions. Each side blamed the other for initiating and prolonging the escalation and for violating any cessation of hostilities. Each side continues to speak in terms of historical rights, traditional lands, and remembers horrors of the conflict of the late ’80s and early ’90s, especially massacres of innocent civilians.

read the rest

by

Speaking the Language of the International Community

Speaking the Language of the International Community

When Armenians speak of “our lands” and demand their return, the sentiment is often lost on the international community, for two main reasons: (1) We live in a world of states and statehood; and (2) the Armenians were never the only ones who lived on those lands.

Whether we like it or not, our planet is divided up into territories that have the technical term of “states.” These are not the states of the United States, but independent, sovereign states. The United States of America is a state, the Republic of Armenia is a state, and so on. The United Nations brings together the states of the world, which currently number at 193. Of course, there are disputed territories, but as far as the international community is broadly concerned, there are at present only 193 states in the world.

read the rest