Երբ Երեւանում կար ընդամենը 402 հեռախոսահամար. 1927 թվական

Մոտակա անցյալում առցանց հանդիպեցի 1927-ի մի հրապարակման, որը Հայաստանի Ազգային Գրադարանի աշխատակիցները թվայնացրել էին: Փաստաթուղթը այս պահին առկա չէ գրադարանի շատ հարուստ առցանց նյութերի շարքում, սակայն առ ի հետաքրքրություն արժի այն ներկայացնել:

Կոչվում է «Ցուցակ Յերեվանի Հեռախոսային Բաժանորդների»: Ինքնին մի կողմից շատ պարզ՝ անգամ պարզունակ գրքույկ է: Մյուս կողմից արտացոլում է մոտավոր անցյալը՝ մի ժամանակ, երբ նոր երկիր, նոր կարգեր, անգամ նոր ինքնություն էր արմատավորվում, եւ նոր արհեստագիտական (տեխնոլոգիական) հնարավորություններ էին բացվում:

Մի քանի նկատառում դրանից, ուրեմն:

կարդալ մնացածը