Արեւմտահայերէնին հայրենիքը ո՞ւր է

Արդէն երեք շա­բաթ ան­ցած է, որ Հրանդ Տինք Հիմ­նարկին ամառ­նա­յին լե­զուի եւ մշա­կու­թա­յին դա­սըն­թացքը տե­ղի կ՚ու­նե­նայ։ Թէեւ ես արեւմտա­հայե­րէնի լե­զուա­կիր եմ, խոս­տո­վանիմ որ կրթու­թեանս պատ­ճա­ռով այդքան ալ ինքնավստա­հու­թեամբ չմօ­տեցայ լե­զու դա­սաւան­դե­լու մար­տահրա­ւէրին։ Սա­կայն չա­փազանց ոգե­ւորիչ ժա­մանակ կ՚անցընենք։ Դա­սըն­թացքին յա­ջողու­թեան պատ­ճառնե­րէն գլխա­ւորը, ես կ՚ըսէի, մաս­նակցող­նե­րուն՝ աշա­կերտնե­րուն եռանդն է, նաեւ՝ կազ­մա­կեր­պիչնե­րուն ար­հեստա­վարժ մօ­տեցու­մը։

Անոնցմէ մէ­կը՝ հայ գիր ու գրա­կանու­թեան մաս­նա­գէտ, ըն­կերս Սե­ւանը քա­նի մը օր առաջ ին­ծի հա­մար հե­տաքրքրա­կան նկա­տառու­թիւն մը ըրաւ։ Ան ըսաւ, որ արեւմտա­հայե­րէնին ու­սուցա­նու­մը Թուրքիոյ մէջ ոչ միայն գի­տական կամ պատ­մա­կան նշա­նակու­թիւն ու­նի, այլ ան պէտք է ներ­կա­յացուի որ­պէս Թուրքիոյ տե­ղական լե­զու­նե­րէն մէ­կուն պահ­պա­նու­մը եւ զար­գա­ցու­մը։ Արեւմտա­հայե­րէնին հայ­րե­նիքը Թուրքիան է, ըսաւ։

կարդալ մնացածը