Լեզուները, ըստ էության, պայմանական համակարգեր են՝ ենթակա սովորելու, սովոր դառնալու: Մեր լեզուն՝ հայերենը, բացառություն չէ այս առումով: Սակայն մեր լեզուն ունի մեկ այլ հատկանիշ. չափազանց հարուստ է իր ժառանգությամբ:
Հայաստանի հասարակության կյանքում ներկա է եւ մատակարարվում է մեր հարուստ լեզվի միայն մի մասը: Արդյոք չարժի՞ ու արդյոք հնարավոր չէ՞, որ Հայաստանի հասարակությունը իմանա գրաբարի, արեւմտահայերենի եւ հայերենի ավանդական ուղղագրության մասին:
naregseferian.com 